Pomagasz swojemu dziecku za szybko? Możesz szkodzić!
W klasach o profilu matematycznym z gimnazjów i szkół średnich przeprowadzono badanie. Wyniki pokazują, że uczniowie, którzy musieli samodzielnie zmagać się ze skomplikowanym zadaniem, zanim otrzymali pomoc od nauczyciela, znacznie przewyższali wynikami rówieśników, którzy otrzymywali pomoc natychmiast.
Autorzy tych badań podsumowali swoje wnioski prostym i eleganckim stwierdzeniem: umiejętności rodzą się z wysiłku. Potwierdzają to również inni badacze, którzy szukali odpowiedzi na pytanie „Dlaczego podczas zajęć edukacyjnych tylko niektóre zdarzenia prowadzą do procesu uczenia się?”. Znaleźli oni również prostą odpowiedź: większość nauczycieli zdecydowanie zbyt wcześnie podpowiada rozwiązania i udziela pomocy.
Inni badacze, przyglądając się rozmaitym uniwersyteckim systemom nauczania fizyki, odkryli, że „bez względu na stosowane przez wykładowców metody objaśniania, gdy studenci nie znajdowali się w impasie, proces uczenia się zachodził rzadko”. Wszystkie najbardziej efektywne systemy nauczania łączy jedno: opóźniają wsparcie ze strony nauczyciela do chwili, aż uczeń znajdzie się w kropce.
Rozwój zaczyna się w punkcie oporu, a umiejętności rodzą się z wysiłku
Wszystkie umiejętności rodzą się z wysiłku – nie tylko te związane z nauką, ale również sportowe. Czy chodzi o biegacza, który chce szybciej biegać, o koszykarza pracującego nad techniką, czy u surfera próbującego opanować ślizg na bardzo dużej fali, największe osiągnięcia wynikają często z ogromnego wysiłku i poczucia dyskomfortu.
Sztampa i przewidywalność zabijają pasję do nauki
W szkole najczęściej nauka kojarzy się ze wtłaczaniem do głów suchych faktów i sprawdzaniem ich znajomości za pomocą sztywnych standaryzowanych testów. Taki tryb nie tylko nie zachęca do nauki, ale przede wszystkim nie rozwija cech, które są kluczowe dla przyszłości młodego człowieka. 74,2% badanych w Polsce licealistów uważa, że szkoła najbardziej rozwija ich pamięć. W innym pytaniu 70% badanych uczniów deklarowała, że inteligencja jest kluczowym czynnikiem sukcesu w życiu, jednak tylko 22,5% licealistów uważa, że jest ona rozwijana w szkole.
Sprawdź nas!
Przyjdź z dzieckiem na bezpłatną lekcję pokazową i wypróbujcie nasze zajęcia.
Badania to potwierdzają!
Brak ambitnych wyzwań sprawia, że talenty i możliwości dziecka nie tylko się nie rozwijają, ale wręcz zanikają. Przykładem mogą służyć badania „Dziecięca matematyka”, przeprowadzone przez prof. Edytę Gruszczyk-Kolczyńską, z których wynika, że więcej niż połowa dzieci przedszkolnych w Polsce charakteryzuje się zadziwiającą łatwością nabywania umiejętności matematycznych. Niestety, już po ośmiu miesiącach nauki szkolnej dzieci przestają manifestować swoje uzdolnienia. Dla profesor Gruszczyk-Kolczyńskiej wyniki badań oznaczają, że talenty matematyczne dzieci nie są umiejętnie rozwijane.
Tezę tę potwierdzają również Robert i Ellen Kaplanowie, profesorowie matematyki z Harvardu. Ich badania na temat zdolności matematycznych małych dzieci są jednoznaczne – dzieci mają talent matematyczny i u każdego dziecka można go rozbudzić. Według tych wybitnych badaczy dzieci tracą swoje uzdolnienia matematyczne, gdyż są w nieodpowiedni sposób uczone matematyki. Problem dotyczy szczególnie pierwszych klas szkoły podstawowej, kiedy dzieci są uczone przez nauczycieli nauczania początkowego, którzy nie są matematykami i często sami siebie uważają za matematycznie niezdolnych.
Ambitne wyzwania i przyjazna atmosfera rozwijają możliwości mózgu dziecka
Uczenie się wymaga otwartego umysłu i nieskrępowanej ciekawości To właśnie te dwie cechy pozwalają dzieciom wykraczać poza ich indywidualne ograniczenia.
Ambitne wyzwania i przyjazna przestrzeń, w której dziecko może ponosić porażki, są niezbędne, by wyzwolić pełen zakres możliwości dziecka. Zasady opisane no początku artykułu stosujemy na naszych kursach rozwojowych dla dzieci. Nasi Trenerzy stawiają przed małymi naukowcami różne problemy i wyzwania. Na kursach Mistrzowie Matematyki dzieci często rozwiązują skomplikowane problemy matematyczne grupowo. Trener moderuje proces, zadając dzieciom odpowiednie pytania, np.:
– kto ma pomysł, jak to rozwiązać?
– sprawdźmy, czy to rozumowanie jest prawidłowe;
– kto ma inny pomysł?
– czy to jedyny sposób rozumowania?
– dlaczego tak uważacie?
Dzieci, kiedy zaangażują się w rozwiązywanie problemów, same proszą trenera, żeby jeszcze im nie podpowiadał, mimo że czas już minął. W efekcie zaczynają lubić matematykę i „główkowanie”, rozwijają umiejętność myślenia i rozwiązywania problemów, a to jest przecież podstawą dobrego radzenia sobie w szkole i później w życiu. Nasze metody tym różnią się od szkolnych, że nie dajemy gotowych rozwiązań, tylko stawiamy problemy i zachęcamy do myślenia.
Powyższe pytania możesz zadawać dziecku również w domu.
Nauka musi sprawiać frajdę!
Dzięki takiemu podejściu dzieci uczą się błyskawicznie i z pełnym zaangażowaniem. Przedszkolaki same opracowują metody dodawania i odejmowania ułamków, pierwszoklasiści samodzielnie wyprowadzają wzory na pole trójkąta, trapezu czy pięciokąta, a trzecioklasiści dochodzą do wzoru Pitagorasa i opracowują zasady rachunku prawdopodobieństwa.
Co najważniejsze, dzieciaki doskonale się przy tym bawią. Do głowy nie przychodzi im myśl, że matematyka może być trudna czy nudna!
Nie tylko matematyka
Zasady te stosujemy również na kursach Mały Odkrywca czy Mądre Dziecko. Podczas zajęć nauki czytania Metodą Zaangażowania Emocjonalnego stawiamy przed dziećmi ambitne wyzwania, bo tylko w ten sposób możemy wykształcić ich piękne, myślące, bogate w połączenia neuronowe mózgi.
Trzylatek, który przychodzi do Akademii, bada, ile tlenu jest w powietrzu i odkrywa, dlaczego samolot lata. Dzieci na pierwszym etapie edukacji szkolnej, poznają zaawansowane zagadnienia z dziedziny chemii, fizyki czy biologii. Na każdych zajęciach wykonywany jest eksperyment naukowy, który pomaga dzieciom odkryć rozwiązanie stawianych przed nimi problemów.
Nie trzeba chyba dodawać, że jest to bardzo lubiana przez dzieci część zajęć. Dzieci uwielbiają przewidywać wyniki eksperymentów i szukać wyjaśnień, dlaczego coś zadziało się w taki właśnie sposób. W efekcie same wymyślają i opracowują własne eksperymenty naukowe, szukają wyjaśnień zjawisk w encyklopediach dla dzieci, uczą się czytać z pasją i entuzjazmem, bo na tym właśnie polega Metoda Zaangażowania Emocjonalnego.
